F-16 Block 30 για την Κυπριακή Δημοκρατία – Το αμερικανικό εμπάργκο όπλων δεν είναι το μόνο εμπόδιο. Το DP είχε θέσει το συγκεκριμένο ζήτημα εδώ και αρκετά χρόνια, από τον Δεκέμβριο του 2019. Η ιδέα δεν είναι καινούρια βέβαια, ούτε και υποστηρίζει κανείς ότι ανακαλύψαμε τον τροχό. Θα μπορούσε βέβαια να υλοποιηθεί από το πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του 2000.
Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Όταν το καλοκαίρι του 2003 αποσύρθηκαν τα 24 εναπομείναντα σε ελληνική υπηρεσία Mirage F 1CG πολλές χώρες εξακολουθούσαν να τα έχουν ενταγμένα στις αεροπορικές τους δυνάμεις, ενώ πακέτα εκσυγχρονισμού υπήρχαν, ακόμη και πριν από την εμφάνιση του προγράμματος ASTRAC που επέλεξε το Μαρόκο για τα δικά του Mirage F 1. Πακέτα που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από την Ελληνοκυπριακή πλευρά.
Το ίδιο ακριβώς ίσχυσε και με τα Mirage 2000EG που αποσύρθηκαν οριστικά πρόσφατα και που η Ελλάδα δεν εκσυγχρόνισε στο επίπεδο -5Mk.2. Τουλάχιστον, με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες, τα μαχητικά αυτά δεν θα έχουν την τύχη των προκατόχων τους. Δεν θα μείνουν στην Τανάγρα δηλαδή, ανεκμετάλλευτα. Η ιδέα δεν είναι καινούρια λοιπόν και πλέον φαίνεται να αφορά τα αμερικανικά F-16C/D Block 30.
Βέβαια τον Δεκέμβριο του 2019, όταν το DP ανέδειξε το θέμα αυτό, το αμερικανικό εμπάργκο όπλων έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας είχε αρθεί μόνο εν μέρει, επιτρέποντας την πώληση εξοπλισμού non – lethal μόνο και όχι οπλικών συστημάτων. Ο ίδιος αυτός περιορισμός ισχύει εν πολλοίς και σήμερα. Άρα σε καθαρά πρακτικό επίπεδο, ζήτημα παραχώρησης ή πώλησης των 32 ελληνικών μαχητικών F-16 Block 30 στην Κυπριακή Δημοκρατία, προς το παρόν τουλάχιστον δεν μπορεί να τεθεί.
Το δεδομένο αυτό, που υπάρχει πιθανότητα να ανατραπεί σύντομα με βάση υπάρχουσες ενδείξεις, δεν πρέπει να αποτελέσει εμπόδιο στη διαδικασία εκσυγχρονισμού των μαχητικών αυτών στο επίπεδο Block 50M, κάτι που με πολύ μεγάλη καθυστέρηση ήδη, αποφασίστηκε να γίνει στην περίπτωση της παράτασης της επιχειρησιακής αξιοποίησης του F-16C/D Block 50 και μάλιστα χωρίς πρόσθετη δαπάνη χρόνου. Αυτό θα εξασφαλιστεί μέσω της επέκτασης του προγράμματος εκσυγχρονισμού των 83 F – 16C/D Block 52+ και Block 52+ Advanced, στο επίπεδο Block 72 Viper.
H Ελλάδα με άλλα λόγια θα ήταν απολύτως λογικό να ξεκινήσει έστω και τώρα, παρά τη δαπάνη χρόνου και χρήματος που συνεπάγεται, τη διαδικασία κατασκευής πρωτοτύπου δοκιμών και πιστοποιήσεων για τον εκσυγχρονισμό των Block 30 σε Block 50M. Γιατί ακόμα και σε περίπτωση που τελικά η Κύπρος δεν κατορθώσει να τα αποκτήσει, εφόσον παραμείνει σε ισχύ το αμερικανικό εμπάργκο, η ελληνική Πολεμική Αεροπορία θα βρεθεί με έναν ομοιογενή στόλο 70 απόλυτα αξιόμαχων Block 50M και θα μπορέσει έτσι συντομότερα να αποσύρει τα Phantom AUP.
Πρόκειται επομένως για επιλογή που θα έπρεπε ήδη να έχει γίνει από την ελληνική πλευρά, εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για τα Mirage 2000EG που πουλήθηκαν (ή πρόκειται να πουληθούν…) στην Dassault Aviation. H Κυπριακή Δημοκρατία θα μπορούσε σε συνεννόηση με την Ελλάδα να αναλάβει το κόστος του εκσυγχρονισμού των μαχητικών αυτών, με βάση τη γαλλική πρόταση που είχε κατατεθεί στην Πολεμική Αεροπορία την περίοδο 2016-2017 και βασίζονταν στον ινδικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού.
Όλα αυτά, όλες αυτές οι χαμένες ευκαιρίες μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν διαθέτει Μοίρα μαχητικών αεροπλάνων καθαρά λόγω δικών της επιλογών. Και άλλων επιλογών της Ελλάδας. Ζήτημα κόστους δεν τίθεται, ας μην ψάχνουμε άλλο για δικαιολογίες. Το ΑΕΠ της Κύπρου (22 δις. ευρώ), επιτρέπει τη δαπάνη μισού ή ενός δισεκατομμυρίου ευρώ για την υλοποίηση ενός εθνικού στόχου της σημασίας της συγκρότησης και λειτουργίας μίας πολεμικής Μοίρας.
Όλα αυτά υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι αυτό θα γίνει σε συνεργασία με την Πολεμική Αεροπορία, η οποία διαθέτει όλες τις υποδομές υποστήριξης, συντήρησης καθώς και εκπαίδευσης ιπταμένων και τεχνικών όλων των ειδικοτήτων. Παράλληλα δε, διαθέτει και εξαιρετικά έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό. Προσωπικό που θα διασφαλίσει ποιότητα και επαρκή ποσότητα εκπαίδευσης και αποδοτικών αξιολογήσεων στους Κύπριους στο διηνεκές.
Η Ελλάδα παραμένει εγγυήτρια δύναμη της ασφάλειας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Επομένως και σε αυτό το κομμάτι μπορεί να παράσχει ουσιαστική συνδρομή, ενώ παράλληλα και κατόπιν συμφωνίας των δύο χωρών, η κυπριακή Μοίρα μπορεί να δραστηριοποιείται για σκοπούς εκπαίδευσης και επιφυλακών σε κάποιο από τα αεροδρόμια της Κρήτης. Επίσης, μπορεί να διατηρεί σε ετοιμότητα ένα ή περισσότερα ζεύγη μαχητικών στην αεροπορική βάση της Πάφου.
Εν κατακλείδι, για όλα τα ζητήματα υπάρχουν λύσεις. Αρκεί να υπάρχει η θέληση να βρεθούν. Σε περίπτωση που το αμερικανικό εμπάργκο όπλων προς την Κύπρο παραμείνει σε ισχύ, η Ελλάδα θα μπορούσε να προτείνει την πώληση των 24 Mirage 2000-5Mk.2 στην Κυπριακή Δημοκρατία. Θα εξασφάλιζε κατ’ αυτόν τον τρόπο, μερική χρηματοδότηση για την αγορά άλλης μίας Μοίρας Rafale, αξιοποιώντας τα αερομεταφερόμενα όπλα που φέρουν και οι δύο τύποι μαχητικών στο έπακρο.
Ούτε το εμπάργκο όπλων των ΗΠΑ προς την Κύπρο επομένως και ούτε και οι οικονομικές δυνατότητες της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι εμπόδιο στη δημιουργία πραγματικής αεροπορικής αποτροπής για την προστασία των θαλάσσιων οικοπέδων και του εδάφους της από την τουρκική απειλή.
