Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις αποκτούν σειρά όπλων και αναβαθμίσεων που ενισχύουν σε μεγάλο βαθμό τις επιχειρησιακές δυνατότητες τους. Πιο πρόσφατη αγορά είναι οι ισραηλινοί πύραυλοι Spike NLOS (μη οπτικής επαφής), μακρού πλήγματος Rampage και οι συλλογές Spice για την μετατροπή απλών αεροπορικών βομβών σε “έξυπνες”. Αυτά τα οπλικά συστήματα στο θέατρο επιχειρήσεων όχι απλά “κλείνουν τρύπες”, αλλά συμβάλλουν στη δημιουργία ενός πλέγματος, το οποίο συνεχώς ενισχύεται.
Σχεδιασμένος από την Rafael Advanced Defense Systems, ο πύραυλος Spike NLOS έχει σύστημα ηλεκτροοπτικής καθοδήγησης πυραύλων πολλαπλών χρήσεων και μπορεί να εγκατασταθεί σε χερσαίες, εναέριες και θαλάσσιες πλατφόρμες. Μπορεί να λειτουργήσει είτε σε άμεση επίθεση με οπτική επαφή, είτε με πλοήγηση κατά τη διάρκεια της πτήσης, χρησιμοποιώντας μόνο συντεταγμένες. Παρέχει δε τη δυνατότητα επίθεσης ακριβείας πέραν οπτικής επαφής σε απόσταση 25 χλμ.
Σύμφωνα με αναφορές, η εμβέλεια και η ακρίβεια του ισραηλινού οπλικού συστήματος μπορεί να μετατρέψει τα απλά περιπολικά σκάφη και τις κανονιοφόρους σε ατού, κλείνοντας τρύπες όπου δεν μπορούν να βρίσκονται μεγαλύτερες μονάδες. Ιδίως τα μικρότερα τουρκικά σκάφη θα είναι πολύ ευάλωτα. Σύμφωνα με πληροφορίες, το οπλικό σύστημα θα εγκατασταθεί στα επιθετικά ελικόπτερα AH-64D (Apache), σε τέσσερις κανονιοφόρους της κλάσης “Μαχητής” και σε εποχούμενα συστήματα του Στρατού.
Όσον αφορά τον Στρατό, αυτά τα εποχούμενα συστήματα έρχονται να συμπληρώσουν άλλα συστήματα κατευθυνόμενων πυραύλων (Milan, TOW, Kornet) με ικανότητα να πλήττουν εχθρικούς στόχους που βρίσκονται πέραν οπτικής επαφής, όχι μόνο λόγω αποστάσεως, αλλά και επειδή βρίσκονται σε θέσεις που ακόμη και το πυροβολικό έχει πρόβλημα να πλήξει (π.χ. τα πρανή λόφων, ή ανάμεσα σε κτίρια).
Στην άμυνα των νησιών δίνει την δυνατότητα να πληγούν αποβατικά σκάφη σε αποστάσεις πολύ πριν φτάσουν στην ακτή και μπουν στο βεληνεκές και των υπολοίπων όπλων. Ενώ τα πυρά πυροβολικού, τα οποία θα κληθούν να απαντήσουν σε μια εχθρική αποβατική ενέργεια, εντοπίζονται, οι Spike NLOS δεν αποκαλύπτουν τη θέση βολής, ενώ η δυνατότητά τους “fire and forget” επιτρέπει την γρήγορη αλλαγή θέσης.
Ισραηλινοί πύραυλοι πολλαπλού βεληνεκούς
Στα επιθετικά ελικόπτερα AH-64D, το βεληνεκές των Spike NLOS επιτρέπει την καταστροφή στόχων από αποστάσεις που δεν επιτρέπουν σε εχθρικά συστήματα μικρής και μεσαίας εμβέλειας να πλήξουν το ελικόπτερο. Το 2020 ο αμερικανικός στρατός ανακοίνωσε την πρόθεσή του να προμηθευτεί πυραύλους Spike NLOS που θα τοποθετηθούν σε ελικόπτερα Apache. Σε μια δοκιμή τον Μάρτιο του 2021, ένα AH-64E εκτόξευσε ένα Spike NLOS σε στόχο που βρισκόταν σε απόσταση 32 χλμ, σημειώνοντας απόλυτη επιτυχία.
Εν τω μεταξύ, η Rafael εργάζεται για την επέκταση της ευελιξίας του πυραύλου, ενισχύοντας τους υπάρχοντες αισθητήρες EO-IR/CCD με ημιενεργό λέιζερ (SAL) και διαφορετικές αντιπυραυλικές, διατρητικές κεφαλές και κεφαλές υψηλής εκρηκτικότητας για να καλύψουν συγκεκριμένες εφαρμογές. Η Ελλάδα θα δαπανήσει περίπου 370 εκατ. ευρώ για τους πυραύλους, τουλάχιστον αρχικά, με κόστος ανά πύραυλο 220.000 δολάρια. Είναι άγνωστο είναι πόσο θα στοιχίσουν οι εκτοξευτές, τα παρελκόμενα συστήματα και η τοποθέτηση επί οχημάτων, ελικοπτέρων και κανονιοφόρων. Επίσης δεν είναι γνωστό αν αυτά τα κόστη περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό.
Ο πύραυλος πυροβολικού Extra Extened Range, από τον οποίον προέρχεται ο Rampage είναι ένα πυραυλικό σύστημα πυροβολικού που αναπτύχθηκε και κατασκευάστηκε από την Israel Military Industries IMI και χρησιμοποιείται από τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις, το Αζερμπαϊτζάν και το Βιετνάμ από το 2013. Έχει μέγιστη εμβέλεια 150 χλμ με κεφαλή 120 κιλών και ακρίβεια 10 μέτρα CEP.
Οι πύραυλοι αυτοί μπορούν να εκτοξευθούν από τον εκτοξευτή LYNX (MRL) της IMI, καθώς και από άλλους διαθέσιμους. Υπάρχει ναυτική έκδοση που ονομάζεται Trigon. Η κατασκευάστρια εταιρεία ανέπτυξε μια αεροπορική έκδοση του πυραύλου, που αρχικά ονομαζόταν MARS και μετονομάστηκε σε Rampage, όταν μπήκε σε σειρά παραγωγής το 2019. Το Rampage είναι ένα όπλο αέρος-εδάφους μεγάλης εμβέλειας και ακρίβειας, χωρίς αισθητήρες αναζήτησης. Χρησιμεύει σε αποστολές καταστροφής υψηλής ποιότητας και καλά προστατευμένων στόχων, όπως κέντρα επικοινωνίας και διοίκησης, βάσεις αεροπορικών δυνάμεων, κέντρα συντήρησης και υποδομές.
Υπερηχητικός με αυτόνομη καθοδήγηση
Με απλή λειτουργία “fire and forget”, ο πύραυλος πετάει προς τον στόχο με υπερηχητική ταχύτητα. Η εστιακή του ακρίβεια αποτρέπει τις παράπλευρες ζημιές με χαμηλότερο κόστος αποστολής από άλλες υπάρχουσες λύσεις. Είτε ως αυτόνομο σύστημα είτε μέσω αεροσκάφους, ο Rampage υποστηρίζει μετάδοση βίντεο σε σύνδεση RS-170 και ασύρματη επικοινωνία και μπορεί να λειτουργήσει σε οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, μέρα ή νύχτα.
Σύμφωνα με τον ειδικευμένο σε αεροπορικά θέματα δημοσιογράφο Μπαμπάκ Ταγκβαίε, στις 13 Απριλίου 2019 ισραηλινά αεροσκάφη εκτόξευσαν, για πρώτη φορά, τουλάχιστον έναν πύραυλο Rampage σε εργοστάσιο πυραύλων και αποθήκες όπλων στο Masyaf της Συρίας. Οι Ισραηλινοί επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν τον Rampage «λόγω του κινδύνου των S-300PM-2 της συριακής αεροπορικής άμυνας», έγραψε ο ίδιος στο Twitter. Ο πύραυλος εδάφους-αέρος S-300 θεωρητικά μπορεί να πλήξει αεροσκάφη που πετούν έως και 120 μίλια μακριά.
Η ισραηλινή αεροπορική επιδρομή πέτυχε να χτυπήσει τις εγκαταστάσεις και να «καταστρέψει πολλαπλούς πυραύλους πυροβολικού και εκτοξευτές βαλλιστικών πυραύλων», σύμφωνα με τον Ταγκβαίε, ο οποίος στο τουίτ του συμπεριέλαβε δορυφορικές εικόνες που φαίνεται να επιβεβαιώνουν τις ζημιές στη Masyaf. Ο Rampage εμφανίστηκε στα ΜΜΕ για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2018. Η Israel Aerospace Industries και η Israel Military Industry Systems ανακοίνωσαν ότι είχαν δοκιμάσει από F-16 τον Rampage με καθοδήγηση από GPS.
Μικρή κεφαλή, μεγάλο βεληνεκές
Η ταχύτητα, το εύρος και το σχετικά χαμηλό κόστος είναι τα κύρια πλεονεκτήματα του Rampage, αλλά το ακριβές κόστος είναι άγνωστο. Ειδικοί, πάντως, εκτιμούν ότι το πραγματικό βεληνεκές του είναι αρκετά μεγαλύτερο από το αναφερόμενο επίσημα. Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι ο Rampage φέρει μια σχετικά μικρή κεφαλή. Η υψηλή ταχύτητά του μπορεί να του προσδώσει κινητική ενέργεια που αντισταθμίζει εν μέρει το σχετικά μικρό μέγεθος της κεφαλής.
Λόγω του μεγέθους του, ένα F-16 πιθανότατα δεν μπορεί να μεταφέρει περισσότερους από δύο Rampage τη φορά, αν και το βίντεο της κατασκευάστριας δείχνουν F-16 να φέρουν τέσσερις έκαστο. Ο πύραυλος είναι υπερηχητικός και λόγω της πολύ μεγάλης ταχύτητάς του είναι σχεδόν αδύνατο να αναχαιτιστεί. Το μεγάλο ατού του είναι ότι κατασκευάστηκε για να “κουμπώσουν” εύκολα στα μαχητικά F-16.
Ο Rampage έρχεται να καλύψει το κενό προσβολής στόχων σε αποστάσεις 100-150 χλμ, Οι χερσαίοι ATACMS του Ελληνικού Στρατού με βεληνεκές 300 χλμ και οι Scalp των Mirage 2000-5 και των Rafale με εμβέλεια επίσης 300 χλμ είναι για μεγαλύτερες αποστάσχεις. Έτσι ενώ οι ATACMS και οι Scalp πλήττουν στόχους σε μεγαλύτερο βάθος στην τουρκική ενδοχώρα, οι Rampage μπορούν να πλήξουν εγγύτερους στόχους.
Συλλογές SPICE
Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μαζικά υποστρατηγικά πλήγματα κορεσμού με τις ανάλογες επιπτώσεις, όχι μόνον στις τουρκικές υποδομές, αλλά και στο ηθικό του αντιπάλου, ο οποίος θα βλέπει μια καταρράκωση της αντιαεροπορικής του άμυνας σε όλα τα επίπεδα. Την όλη εικόνα ενός μαζικού υποστρατηγικού πλήγματος εναντίον της Τουρκίας έρχονται να συμπληρώσουν οι συλλογές Spice 1000 και 2000, oι οποίες μετατρέπουν απλές βόμβες Mk83 και Mk84 σε κατευθυνόμενες μέσω ηλεκτροοπτικού αισθητήρα ή GPS.
Το πυρομαχικό “Spice” είναι πιο προηγμένο από τις περισσότερες βόμβες με ηλεκτρο-οπτική καθοδήγηση (π.χ. GBU-15), αφού συνδυάζει τα πλεονεκτήματα της δορυφορικής καθοδήγησης, όπως η ικανότητα πλήγματος σε καμουφλαρισμένους και κρυφούς στόχους. Επίσης, η επιλογή αυτοκαθοδήγησης για πολλούς στόχους ταυτόχρονα σε όλες τις καιρικές συνθήκες και η ικανότητα ηλεκτροοπτικής καθοδήγησης. Αυτή δίνει τη δυνατότητα παροχής καθοδήγησης man-in-the-loop για εξαιρετικά υψηλή ακρίβεια πλήγματος σε μετακινούμενους στόχους.
Τα Spice παρέχουν χαμηλότερο CEP από αυτό των πυρομαχικών με δορυφορική καθοδήγηση, αλλά και ανεξαρτησία από εξωτερικές πηγές πληροφοριών όπως οι δορυφόροι. Μειώνεται έτσι ο αριθμός των βομβών (επομένως του ωφέλιμου φορτίου) που πρέπει να μεταφέρει ένα αεροσκάφος, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η εμβέλεια και η ευελιξία του. Αυτή η δυνατότητα επιλογής πολλαπλών μεθόδων καθοδήγησης είναι ιδιαίτερα σημαντική σε ένα σύγχρονο πεδίο μάχης, γιατί επιτρέπει σε ένα αεροσκάφος να πλήξει έναν στόχο ενώ είναι π.χ. καλυμμένος με καπνό (στην περίπτωση αυτή θα απαιτηθεί δορυφορική καθοδήγηση), ή κινείται (στην περίπτωση αυτή θα απαιτηθεί ηλεκτροοπτική καθοδήγηση).
Ένα άλλο πλεονέκτημα του Spice είναι η ικανότητά του να τροφοδοτείται πριν από την πτήση με έως και 100 διαφορετικούς στόχους που μπορεί να χρειαστεί να πλήξει. Δεδομένου ότι διαθέτει συνολικά 12 επιφάνειες ελέγχου σε τρεις ομάδες (εμπρός, μεσαίο σώμα και ουρά), το Spice έχει πολύ μεγάλη εμβέλεια ολίσθησης, που φτάνει περίπου στα 60 χλμ. Αυτό επιτρέπει σε ένα αεροσκάφος να ρίξει βόμβα σε ένα στόχο χωρίς να εισέλθει στον χώρο που μπορεί να απειληθεί από τα περισσότερα συστήματα αεράμυνας μικρού και μεσαίου βεληνεκούς.
Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι τα τρία αυτά οπλικά συστήματα δημιουργούν ένα πολυεπίπεδο επιθετικό σχήμα, το οποίο δίνει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να πλήξει καίρια τον εχθρό στο θέατρο επιχειρήσεων σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, σε όλα τα πολεμικά επίπεδα: τακτικό, επιχειρησιακό και θεάτρου επιχειρήσεων (όπως τα ορίζει ο Edward Luttwak). Αυτό δίνει νέες μεγάλες δυνατότητες στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες τώρα πρέπει να επανασχεδιάσουν τις αποστολές τους σε περίπτωση σύρραξης επί το επιθετικότερον.
---------------------
(Αναρτήθηκε στην Efenpress, από τον Μιχάλη Τσολάκη )
