Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη
Αν καλά καταλάβαμε, οι «τουρκοφάγοι» του ΣΥΡΙΖΑ ούτε αυτή τη φορά έμειναν ικανοποιημένοι από τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης και τους διαλόγους Δένδια – Τσαβούσογλου. Με μια ακόμη μίζερη – και σε πλήρη αντίθεση με την γνώμη όλων των Ελλήνων – ανακοίνωση, αναμάσησαν τα γνωστά περί «ελλείμματος στρατηγικής», υπογραμμίζοντας ότι «η Ελλάδα πρέπει η ίδια να θέτει την ατζέντα στα θέματα που την αφορούν και να μην λειτουργεί απαντώντας απλώς σε προκλήσεις, πρωτοβουλίες ή ενέργειες της γείτονος».
Αλήθεια; Μήπως μπορούν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ να μας πουν σε ποια από τις τέσσερις επισκέψεις Τσίπρα στην Τουρκία, σε ποια επίσκεψη Τούρκου αξιωματούχου στην Ελλάδα επί ΣΥΡΙΖΑ, σε ποια από τις τέσσερις συναντήσεις Τσίπρα – Ερντογάν, σε ποια επίσκεψη υπουργού Εξωτερικών στην Τουρκία, έθεσαν την ατζέντα;
Μήπως μπορούν να μας θυμίσουν κάποιον ανάλογο διάλογο, υπό μορφήν… αερομαχίας;
Γιατί, αν θυμάμαι καλά, η Τουρκία παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου από το 2011 και η πρώτη ανακοίνωση που εξέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν τον Φεβρουάριο του 2013. Κι’ αυτή για να… καταγγείλει τον Σαμαρά ότι… άργησε να προχωρήσει σε ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ!
Και, αν επίσης θυμάμαι καλά, επί δύο χρόνια, το 2015 και το 2016, ο κ. Τσίπρας έτρεχε στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια για να φωνάζει για τα μνημόνια και το χρέος, χωρίς να λέει λέξη για τα εθνικά μας θέματα. Αντίθετα, ζητούσε στήριξη της Τουρκίας για το μεταναστευτικό – αφού προηγουμένως, τον Νοέμβριο του 2015, κατά την συνάντησή του με τον Νταβούτογλου είχε αποδεχθεί πως Ελλάδα και Τουρκία (η οποία επιχειρεί στη Συρία), είναι το ίδιο θύματα του πολέμου εκεί.
Χρειάστηκε να φθάσουμε στο 2017 – με ρεκόρ παραβιάσεων, εμφάνιση τουρκικής πυραυλακάτου στα Ίμια, παράνομες navtex, έξοδο Τσεσμέ – για να δηλώσει ο κ. Τσίπρας, τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς, ότι «το μήνυμα πρέπει να είναι αυστηρό και ψύχραιμο».
Ακολούθησαν τα γεγονότα του 2018, με εμβολισμό πλοίου του Λιμενικού, με τουρκική ακταιωρό στα Ίμια, με τουρκική φρεγάτα στο Κάβο Ντ’ Όρο, για να πει ο κ. Τσίπρας, πως «έφτασε η ώρα να στείλουμε ένα πολύ σαφές μήνυμα στην Τουρκία».
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η πρώτη καταδίκη από την ΕΕ ήλθε μόλις τον Μάρτιο του 2018. Λίγο αργότερα, τον Οκτώβριο του 2018, είχαμε το επεισόδιο με το «Μπαρμπαρός». Για κακή του τύχη (του κ. Τσίπρα) το περιστατικό συνέβη διαρκούσης της Συνόδου Κορυφής, στην διάρκεια της οποίας ο πρώην πρωθυπουργός δεν έκανε την παραμικρή αναφορά. Απλά απάντησε σε μια ερώτηση κατά τη συνέντευξη Τύπου, λέγοντας πως «δεν θέλω να δώσω μεγαλύτερες διαστάσεις στο θέμα από αυτές που πραγματικά έχει»…
Μήπως έθεσε η τότε ελληνική κυβέρνηση την ατζέντα κατά την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα στις 7 και 8 Δεκεμβρίου 2017; Ο Ερντογάν δεν ήταν αυτός που έθεσε θέμα Συνθήκης της Λοζάνης και ο Τσίπρας απάντησε – λέγοντας μάλιστα πως δεν κατάλαβε καλά τι εννοούσε;
Μήπως έθεσαν κάποιο θέμα κατά την επίσκεψη Κατρούγκαλου στην Αττάλεια στις 23 Μαρτίου 2019. Όταν ο Τσαβούσογλου μιλούσε για «επίλυση διαφορών στο Αιγαίο» και ο Κατρούγκαλος αναγνώριζε τα δικαιώματα της Τουρκίας στην Μεσόγειο; Διερωτώμενος μάλιστα σε συνέντευξη στο «Αναντολού» «πώς μπορεί να αποκλειστεί η Τουρκία με τόσα χιλιόμετρα ακτογραμμής από την Μεσόγειο;».
Τέλος, στην ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει πως αναμένει επίσημη ενημέρωση για την συνάντηση και τις πρωτοβουλίες της Ελλάδας για τα ζέοντα θέματα.
Πώς ακριβώς; Όπως μετά την επί 2,5 ώρες κατ’ ιδίαν συνομιλία Τσίπρα – Ερντογάν στην Άγκυρα, στις 5 Φεβρουαρίου 2019;
Συμπέρασμα: Οι τουρκοφάγοι δεν είναι μόνο όψιμοι, αλλά και μίζεροι…
