“Μια ενδιαφέρουσα Ιστορία πέρα για πέρα αληθινή”. Την “κλέβουμε” από τον Στρατηγό Δημήτρη Αλευρομάγειρο που μας την αφηγείται μέσω της προσωπικής του σελίδας στο facebook:
Όταν ήμουν παιδί [τέλος δεκαετίας 40, αρχές δεκαετίας 50]ο πατέρας μου Γυμνασιάρχης Παναγιώτης Ν. Αλευρομαγειρος κατά τη διάρκεια των διακοπών ευρισκόμενος στην εις τα σύνορα Παγκρατίου-Καισαριανης οικίαν μας [δεδομενου οτι ως Γυμνασιάρχης υπηρέτησε μόνιμως στην επαρχεία[Αρεόπολη-Καστοριά-Κύθηρα-Φερραι Αλεξανδρουπόλεως και τελικά στα Άγναντα Άρτης οπού και πέθανε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς 1962 εντος του γραφείου του Γυμνάσιου, σε ηλικία 61 ετών] εδέχετο συχνά έναν παράξενο επισκέπτη ο οποίος [συνομήλικος του πατέρα μου] ερχόταν ξυπόλητος και με σχεδόν ρακένδυτα ιμάτια..
Εκαθοντο στον κήπο επί ώρας και συζητούσαν..
Ρώτησα περίεργος τον πάτερα μου. Ποίος είναι αυτός ο παράξενος επισκεπτης;;
Αν είχαμε το 1/10 του μυαλού του και της εντιμότητας του θα είμεθα ευτυχείς..
Περίεργος ζήτησα την Ιστορια αυτού του παράξενου επισκέπτου.
Ο επισκέπτης ήταν ο Αριστείδης Περιμένης [Μανιάτης ;oπως και ο πατέρας μου] της μεγάλης οικογένειας των Περιμενηδων[γνώστη στην Αθήνα[Ν.Σμύρνη η στάση Περιμένη και η κλινική Περίμενη..] ο οποίος ήταν Υπολοχαγός [νομίζω του Ιππικού ] απόφοιτος της ΣΣΕ [δεν μπορώ να προσδιορίσω τάξη αλλά πιθανώς γύρω στη δεκαετία του 20] και απεστρατεύθη από τον Στρατό κατά τον εξής τρόπον.
Υπηρετών στη Σχολή των Ευελπίδων ως Υπολοχαγός, ημέραν τινά και ενώ η Σχολή ευρίσκετο σε θερινή διαβίωση-ασκήσεις, τον πλησιάζει ο Αξιωματικός Υπηρεσίας και του μεταφέρει διαταγή του Διοικητού της Σχόλης [δεν γνωρίζω όνομα] όπως στείλει μερικούς Ευέλπιδες στη σκηνή του Διοικητού για να την σκουπίσουν..
Ο Υπολοχαγός Περιμένης απαντά “‘Να αναφέρετε στον Κύριον Διοικητή ότι δεν θα εκτελέσω την διαταγή του γιατί οι Ευέλπιδες δεν είναι σκουπιδιαραίοι..”
Μετ ολίγον επιστρέφει πάλι ο Αξιωματικός Υπηρεσίας και τον ενημερώνει ότι τον ζητά ο Διοικητής.
Πράγματι παρουσιάζεται και ο Διοικητής του λέει “Από πότε οι πόδες εγείρονται και χτυπούν την κεφαλήν κύριε Υπολοχαγέ;;’ για να λάβει την απάντηση του Υπολοχαγού Περιμένη ‘Από τότε που η κεφαλή στερείται εγκεφάλου”!
Αυτή ήταν και η αιτία της συνοπτικής αποστρατείας του…
Μετά την αποστρατεία του ο ευφυής και έντιμος αυτος ανδρας σπουδασε μαθηματικά και είχε φροντιστήριο για την εισαγωγή μαθητών στις στρατιωτικές Σχολές με τον εξής τρόπον πληρωμής.
Αν ο υποψήφιος εισήρχετο στην Σχολή τον επλήρωνε με ένα προσυμφωνηθέν πόσον , αν όχι δεν του έδιδεν καθόλου χρήματα..
Ο Αριστείδης Περίμενης [ή όπως τον έλεγε ο πατέρας μου . ο δίκαιος Αριστείδης] ήταν επίσης άριστος χειρίστης του λόγου και είχε την ικανότητα να αναπτύσσει θέματα από στήθους, διετέλεσε δε καποια περίοδο [δεκαετία 30;] Δήμαρχος Καισαριανής.
Όταν λοιπόν ηταν Δήμαρχος, συναντά μιαν ημέρα μιαν πτωχή γυναίκα με 4 η 5 παιδιά στο δρόμο και προσπαθούσε να τα ελέγξει σε μια διασταύρωση .
Την σταματά ο Περιμένης και τη ρώτα .-Αυτά τα παιδιά είναι δικά σου;;,
-Μάλιστα κύριε Δήμαρχε του απαντά.
– Ο άντρας σου τι δουλειά κάνει;;
-Τον έχω χάσει Κύριε Δήμαρχε,
-Και πως ζεις;
-Ξενοδουλεύω Κύριε Δήμαρχε.
-‘Ακουσε με προσεκτικά , Εγω ειμαι ανύπαντρος εχω μισθον και δεν θελω να παει χαμένη η σύνταξη μου, Θα με παντρευτείς λοιπόν και θα αναλάβω εν ζωή και εαν πεθάνω εσύ, με τη σύνταξη μου θα φροντίσεις, εσένα και τα παιδιά σου, Εννοείται ότι ο γάμος μας θα είναι λευκός .
Πράγματι έτσι και έγινε..
Αυτός ήταν ο Αριστείδης Περιμένης ο ξυπόλητος συνομιλητής του πατέρα μου των παιδικων μου χρόνων.
[υ.γ. Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας μου στο Στρατό γνώρισα τον νυν Υποστράτηγο ε.α Μιχάλη Περιμένη [ΣΣΕ 1950] [Διατέλεσε και Διοικητης Καταδρομων]και τον ερωτησα αν ειχε συγγένεια με τον Αριστείδη Περιμενη και αν αυτα που γνώριζα από τον πατέρα μου τα εγνώριζε.
Μου τα επιβεβαίωσε πλήρως, επισημαινοντας και την προσωνυμία “Ο δικαιος Αριστειδης”
