 |
| Γράφει ο συνεργάτης μας κ. Γεώργιος Εμ Δημητράκης* |
Η βλακεία είναι η πιο επικίνδυνη δύναμη του κόσμου. Δεν μπορούμε να την εξαλείψουμε, αλλά μπορούμε να την αναγνωρίσουμε. Η βαθύτερη αιτία της βλακείας είναι η δυσανεξία της απέναντι εις το δικό της απύθμενο εσωτερικό κενό. Δύο πράγματα είναι ατελείωτα: το σύμπαν και η βλακεία του ανθρώπου, όμως για το σύμπαν δεν είμαι ακόμη σίγουρος, είπε ο Albert Einstein, περιγράφοντας θαυμάσια τον εαυτό του.
Η αρνητική αυτή ιδιότητα ενδημεί σε όλες τις εποχές και σε όλους τους λαούς. Αλλά ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: η βλακεία έχει μία ευκρινή κλίση να μετασχηματίζεται σε πράξεις, και αυτό την καθιστά ιδιαίτερα επικίνδυνη, η δε μοναδική ικανότητα των βλακών να συσπειρώνονται και να επιβιώνουν την καθιστά ανίκητη. Η βλακεία είναι ασυναίσθητη και υποτροπιάζει.
Αυτό δίνει μεγαλύτερη δύναμη και αποτελεσματικότητα εις την καταστρεπτική δράση της. Παραμένει προσκολλημένη εις τις πεποιθήσεις, δεν αλλάζει, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνει επ’ άπειρον τα ίδια λάθη.
Η βλακεία είναι μοναδική. Το πλήθος συμπεριφέρεται με περισσότερο βλακώδη τρόπο από τα μεμονωμένα άτομα που το συνθέτουν. Ο Γερμανός φιλόσοφος Friedrich Nietzsche έγραψε: «η εξουσία αποβλακώνει». Τα άτομα που έχουν εξουσία τείνουν να πιστεύουν ότι, ακριβώς επειδή έχουν εξουσία, είναι οι καλύτεροι, οι πιο ικανοί, οι πιο έξυπνοι, οι πιο σοφοί από όλη την ανθρωπότητα. Εξάλλου, περιστοιχίζονται από αυλικούς, οπαδούς και κερδοσκόπους, που ενισχύουν διαρκώς αυτή την ψευδαίσθηση. Με αυτό τον τρόπο όποιος ευρίσκεται εις την εξουσία καταλήγει να διαπράττει κατά γενική ομολογία τα μεγαλύτερα λάθη. Η βλακεία επίσης δεν έχει κοινωνική τάξη. Συναντάται παντού. Όμως όσο πιο ισχυρό είναι ένα άτομο, όσο μεγαλύτερη εξουσία έχει κοινωνικά, τόσο πιο επικίνδυνο μπορεί να αποδειχθεί. Οι εκλογές είναι ένας πολύ αποτελεσματικός Θεσμός, ο οποίος εξασφαλίζει τη διατήρηση σταθερού ποσοστού ηλιθίων ανάμεσα εις τους ισχυρούς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της υπερίσχυσης της βλακείας έναντι της λογικής, δηλαδή των συμφερόντων και της ευθύνης απέναντι του Έθνους, ήταν και η αποπομπή του τότε Προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή του Διαχειριστή αξιοποίησης της εθνικής περιουσίας και των συμφερόντων του Έθνους. Η συμπεριφορά του οποίου, αν μη τι άλλο, άφησε τότε μεγάλες σκιές και υποψίες σε θέματα διαφάνειας και διαχείρισης του εθνικού μας πλούτου, όπως ανέκαθεν συμβαίνει και σε εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις.
Ως είναι ήδη γνωστόν, ακόμη και σε παιδιά του Δημοτικού Σχολείου, ο Ιδιωτικός Τομέας είναι ο μοναδικός πυλώνας της παγκόσμιας οικονομίας, και ότι ο Δημόσιος Τομέας είναι μόνο ο διαχειριστής του παραγόμενου πλούτου. Ουδείς άνθρωπος αμφιβάλλει, ότι η κρίση χρέους εις την Ελλάδα οφείλεται αποκλειστικώς και μόνον εις την περιρρέουσα ατμόσφαιρα πολιτικής, ηθικής, κοινωνικής και οικονομικής σήψης και τα αναρίθμητα σκάνδαλα, την κακοδιαχείριση και κατασπατάληση των εθνικών πόρων, και την ατιμωρησία του Δημόσιου Τομέα, ο οποίος επεκτάθηκε και σε μερικά «παραμάγαζα» του Ιδιωτικού Τομέα. Όμως η ανισορροπία έκνομων πράξεων και τιμωρίας είναι ένα τερατώδες δημιούργημα της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής. Διότι ισοπεδώνει κυριολεκτικά κάθε έννοια της ηθικής, ευτελίζει την αξιοπρέπεια των ανθρώπων, ταπεινώνει και υποτάσσει εις τους έκνομους την κοινωνία, τον Λαό και την Πατρίδα.
Για τον λόγο αυτόν η Ελλάδα αποτελεί μοναδική εξαίρεση και διαφέρει από την κρίση χρέους άλλων χωρών της Ευρώπης. Αυτό ήταν και είναι ανέκαθεν γνωστό σε όλους τους Ιθύνοντες της χώρας μας, αλλά και σε όλους τους Αξιωματούχους της Ευρώπης, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και όλων των διεθνών οικονομικών αναλυτών και Οργανισμών.
Το ερώτημα πού τίθεται είναι: Με το ξέσπασμα της κρίσης εις την χώρα μας, για τους γνωστούς ήδη λόγους, γιατί οι δικοί μας Ιθύνοντες δεν έλαβαν άμεσα τα κατάλληλα μέτρα, ώστε να αντιμετωπιστεί η κρίση εις τις ρίζες της με την επιβολή ενός Ελληνικού Προγράμματος Σωτηρίας; Αλλά αντί αυτού προσέτρεξαν εις τους Διεθνείς Οργανισμούς και σε συνάψεις δανείων εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, μέσω των 3 Μνημονίων, με επαχθείς, ταπεινωτικούς, υποτελείς όρους, τα οποία διπλασίασαν το χρέος της Ελλάδος, αλλά και ταυτόχρονα διέλυσαν κυριολεκτικά την Εθνική Οικονομία, δηλαδή τον Ιδιωτικό Τομέα, και προκάλεσαν, εν καιρώ ειρήνης, την μοναδική εις τα παγκόσμια χρονικά πτώχευση ενός ολόκληρου λαού.
Ακόμη πιο εύλογο είναι το ερώτημα: Ποιοι από τους Ιθύνοντες της χώρας μας ευθύνονται, ώστε οι διεθνείς παράγοντες π.χ. η ΕΚΤ, οι Βρυξέλλες και το ΔΝΤ και άλλοι, οι οποίοι ανέκαθεν γνώριζαν την ευθύνη του Δημόσιου Τομέα και του πολιτικού συστήματος για την κατάντια της Ελλάδος, αλλά και την σημασία του Ιδιωτικού Τομέα, να «πεισθούν» όπως στραφούν βάρβαρα και εκδικητικά κυρίως κατά της Εθνικής μας Οικονομίας, με όλες τις καταστροφικές συνέπειες, και επί 10 σχεδόν τώρα χρόνια, να αφήσουν ανέγγιχτο τον κύριο υπεύθυνο που είναι το Δημόσιο και το Πολιτικό Σύστημα; Ποιο ήταν το περιεχόμενο των μυστικών συζητήσεων εις το θέμα αυτό μεταξύ των Ελλήνων Ιθυνόντων και των Αξιωματούχων της Ευρώπης και του ΔΝΤ ώστε να μείνει ανέγγιχτο και να προστατευθεί το Ελληνικό Δημόσιο; Και γιατί μέχρις σήμερα δεν έχουμε την διερεύνηση των συζητήσεων, αλλά και των αναρίθμητων σκανδάλων, με την επέμβαση των Εισαγγελικών Αρχών και την προσαγωγή αυτών μόνον ενώπιον της Δικαιοσύνης;
Άλλο ερώτημα το οποίο τίθεται είναι: Τι κρύβεται πίσω από την Λίστα Λαγκάρντ, και ποία η σκοπιμότητα της προβολής και μόνον του γεγονότος αυτού εις τα ΜΜΕ; Γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε εδώ και 10 πλέον χρόνια, για να αποτραπεί ο δυσβάστακτος δανεισμός της χώρας μας, αλλά και τα 3 Μνημόνια; Εφόσον η τότε ΤΡΟΙΚΑ, νυν ΘΕΣΜΟΙ, είχαν όλη την δυνατότητα να επιβάλλουν εις τις Ελληνικές Αρχές, ως γνωστόν τα πάντα, γιατί ή ίδια δεν επέβαλλε την χρησιμοποίηση της Λίστας Λαγκάρντ; Δεν διερωτήθηκε κανείς μέχρις σήμερα, γιατί δεν έγινε ούτε αυτό; Αλλά ούτε και δεν ασχολήθηκε κανείς, να μάθει, ότι η Λίστα Λαγκάρντ αποτελεί πρόδηλο εκβιασμό διεθνών παραγόντων, μέσω των ΘΕΣΜΩΝ, απέναντι σε πρόσωπα της Ελληνικής Πολιτικής, τα οποία όντως αναφέρονται εντός αυτής και τα οποία είναι γνωστά σε αυτούς; Πολιτικά πρόσωπα τα οποία ενδίδουν, λόγω αυτοπροστασίας και σωτηρίας και μόνον, εις τις εγκληματικές ενέργειες και πιέσεις της διαφόρων ΘΕΣΜΩΝ, δηλαδή ισχυρών διεθνών κερδοσκόπων, που στοχεύουν συστηματικά εις την πτώχευση ενός ολόκληρου Λαού και την κατάρρευση της Ελλάδος. Για να γίνουν ευθύς αμέσως κυρίαρχοι του εθνικού πλούτου της χώρας μας, αλλά και των μεγάλων, ως ήδη γνωστόν, κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, αντί πινακίου φακής; Γιατί και εις το θέμα αυτό δεν έχουμε την επέμβαση των Εισαγγελικών Αρχών, ενώ σε λίγο και μόνον χρόνο, λόγω έσχατης ένδειας επίκειται η ολική κατάρρευση του Ελληνικού Λαού;
Δεν αντιλαμβάνεται ακόμη κανείς, ότι η βλακεία, εις την οποία αναφέρθηκα εις το πρώτο σκέλος του άρθρου μου, κρατάει σε ομηρία την Ελλάδα, αλλά οδηγεί αυτήν και εις την εθνική καταστροφή; Μετά από μία 10-ετή καταιγίδα σφοδρότατων ληστρικών μέτρων, τις επαναλαμβανόμενες τώρα ομολογίες περί αποτυχίας του Προγράμματος από το ΔΝΤ, από διεθνείς οικονομικούς αναλυτές και Οργανισμούς, όλων των διεθνών ΜΜΕ, αλλά και από Αξιωματούχους της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Ελληνικός Λαός ο οποίος δεν έχει να περιμένει πια κάτι το καλύτερο, οφείλει να ενστερνισθεί τώρα τα λόγια του μεγάλου Νίκου Καζαντζάκη: Δεν ελπίζω τίποτε, δεν φοβάμαι τίποτε, είμαι λεύτερος!
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
*Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις το Πανεπιστήμιο της Βόννης και Ιστορία και Πολιτιστική Κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια
