"Εκείνο το πρωί, ελάχιστοι μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που άρχιζαν μόλις να ζουν. Στις 21 Απριλίου 1967, η χούντα των συνταγματαρχών υπό τον Γεώργιο Παπαδόπουλο κατέλυε τη Δημοκρατία στον γενέθλιο τόπο της. Και για τα επόμενα επτά χρόνια, η Ελλάδα έμπαινε στον γύψο, ακριβώς όπως το είχε πει ο αρχηγός των πραξικοπηματιών. Όχι όμως για να γιατρευτεί, όπως υποστήριζε το καθεστώς της 21ης Απριλίου. Αλλά για να διακόψει την επαφή της με την πρόοδο."
1- Το πραξικόπημα ( κατ άλλους επανάσταση) επικράτησε γιατί βρήκε ευνοϊκές συνθήκες που δημιουργήθηκαν από την ανικανότητα και τη σήψη της πολιτικής.
2- Η κατάρρευσή του, μετά την απομάκρυνση του Παπαδόπουλου και την (τηλεκατευθυνόμενη) ανάληψη της ηγεσίας από τον Ιωαννίδη, που προήλθε από την ξεροκεφαλιά του Μακαρίου και την ηλιθιότητα των Ιωαννιδικών που πίστεψαν τις ΗΠΑ ότι θα επέτρεπαν την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και ανέτρεψαν τον (δοτό έστω) πρωθυπουργό Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη που προσπαθούσε να επαναφέρει την Ελλάδα στη δημοκρατία με ομαλό τρόπο, έκαναν το ανόητο πραξικόπημα στη Κύπρο, έφεραν- ακουσίως- στην Ελλάδα τη δημοκρατία, στο πρόσωπο του Κων. Καραμανλή, κατά την ηγεσία του οποίου έγινε ο Αττίλας 2 που κατέλαβε τη μισή σχεδόν Κύπρο.
Οι απορίες μας αφορούν τη σύγκριση της 7ετούς δικτατορίας με τη μεταπολιτευτική περίοδο, όπως διαμορφώθηκε από τη"γενιά του Πολυτεχνείου" μετά την αποχώρηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Αλήθεια, πότε ήταν χειρότερα, τότε με τους σαφείς περιορισμούς της ελευθέρας εκφράσεως αλλά και την ισχυρότατη οικονομία χωρίς χρέη και χωρίς κλέφτες ή τώρα με τη "δημοκρατία" που καταργώντας ουσιαστικά το Σύνταγμα αφαιμάζει οικονομικώς το λαό για να καλύψει τα τεράστια χρέη που συσσώρευσε μετά το 1974 με τις κομπίνες τις μίζες τις κλοπές και τη διασπάθηση του δημοσίου χρήματος;
Πότε ήταν καλύτερα τότε που απαγορευόταν ο αντίλογος -με ό,τι αυτό συνεπάγετο- αλλά δεν υπήρχε ανεργία, δεν υπήρχε εγκληματικότητα και ο κόσμος κυκλοφορούσε άφοβα στους δρόμους, ή τώρα που η Εθνική κυριαρχία είναι ...συζητήσιμη έως ανύπαρκτη, κανείς δεν ορίζει τη περιουσία του, ούτε τη ζωή του η οποία ευρίσκεται στο έλεος των αλλοδαπών κακοποιών που ασυναισθήτως και με μειωμένη εθνική συνείδηση ...προσεφέρθησαν στην Ελλάδα από τους ψευτοκουλτουριάρηδες και ψευτοπροοδευτικούς της συμφοράς και της..."προόδου"!
Τα άρθρα που γράφονται (αντιγράφονται κάθε χρόνο) σε όλα τα έντυπα και οι εκπομπές στα ΜΜΕ περί 21ης Απριλίου 1967, θα έπρεπε προτού κρίνουν άκριτα καταστάσεις να συγκρίνουν αυτές μεταξύ τους και ή να ομιλούν την αλήθεια ή να σιωπούν, γιατί όπως γράψαμε και στην αρχή "στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλούν για σχοινί".
EFENPRESS
